ΔΡΟΜΟΣ

Τι κι αν η νύχτα έφτασε στο τέρμα της και τα πρώτα ίχνη της μέρας θ' αποκαλυφθούν, θολές αχτίδες ανάμεσα απ' τα σύννεφα ….
Τι κι αν σε λίγο πριν καλά - καλά τα μάτια κλείσουν, ανοίξουν πάλι ....
Τι κι αν λίγα λεπτά ύπνου θυσιάζω ....
Αλήθεια …. Τι κι αν ;
Είμαι ακόμα μόνη εδώ να ψάχνω να βρω μέσα μου κάτι περισσότερο δυνατό από σένα, να μετράω αυτά που αφήνω να γλιστράνε στο μυαλό και τη σκέψη μου σημαδεμένα, μικρά και ανυπεράσπιστα μπροστά στα μήπως και τα αν ….
Είμαι εδώ ν’ ανατριχιάζω με τη ψύχρα ενός κρύου δωματίου που αναζητά απεγνωσμένα μια αγκαλιά …. Κρυώνω …
Είμαι εδώ, σφίγγω το σώμα για να μη μουδιάσει η καρδιά, σμίγω τα χείλη για να μη βγει η ανάσα, λυγμός…..
Συγχώρα με …. Είμαι μόνη εδώ … και είναι δύσκολο πολύ ….. να θες, να ονειρεύεσαι, να νιώθεις και ύστερα να ανοίγεις τα μάτια και ν’ αντικρίζεις μια μέρα που ξεχύνεται στους δρόμους, ένα δρόμο που δε θα βγάλει εκεί που θες, ένα θέλω που αιωρείται και λικνίζεται ανάμεσα σε σκόρπια κομμάτια του εαυτού σου που προσπαθείς να ενώσεις …..