ΑΛΚΥΟΝΗ

Σήμερα είναι μια περίεργη μέρα! Η Άνοιξη που έχει φθάσει, το καλοκαίρι που πλησιάζει, η ανανεωμένη μας διάθεση …. Δε ξέρω. Μπορεί κάτι απ’ αυτά, μπορεί και όλα μαζί! Σήμερα, λοιπόν, έχω τη διάθεση να γράψω ένα γράμμα. Να γράψουμε μαζί ένα γράμμα. Να ψιθυρίσουμε σκόρπιες κουβέντες στον αέρα. Να τις συνδυάσουμε με τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας, την υπέροχη διάθεσή μας για το καινούριο, που φέρνει η Άνοιξη, για την ελευθερία, που μυρίζει το καλοκαιράκι! Θα αναζητήσουμε μια πλευρά αισιοδοξίας και αναζήτησης, που πάντα υπάρχει και ζει μέσα μας. Αυτό το γράμμα θα μας οδηγήσει στην άλλη πλευρά του εαυτού μας, του μυστήριου φεγγαριού μας, που λαχταρά να ξεπεράσει το επίπεδο των υλικών και απτών στοιχείων, που ίσως τις περισσότερες φορές μας αποτελούν, και να μας ταξιδέψει σε πτήσεις ιλιγγιώδης πίσω σε έναν εαυτό που ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε!

Επιλέγω και σας παρασέρνω σε ένα κείμενο – γράμμα, που θα μπορούσε να το είχε γράψει ο καθένας από μας. Ο παραλήπτης; Ένα θαλασσοπούλι, μια Αλκυόνη ……

«Αγαπημένη μου Αλκυόνη,
ξαφνικά μου ήρθε το όνομα σου στο μυαλό μου, μια λέξη που με γοήτευσε. Μια λέξη που αντιπροσωπεύει ένα πουλί, ένα θαλασσοπούλι, και αυτό με μάγεψε ακόμα περισσότερο. Ένα θαλασσοπούλι είναι ότι θα ονειρευόταν να είναι ένας άνθρωπος που λαχταρά να είναι ελεύθερος! Πέταγμα και θάλασσα μαζί, φτερά και αρμύρα, απεραντοσύνη και βυθός. Μαγεία και λαχτάρα ……
Ξέρεις τι θα ήθελα να είμαι Αλκυόνη; Ένας εκπληκτικός, ζωντανός, ονειροπόλος, χαρούμενος άνθρωπος, έτοιμος να ζήσει την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή της ζωής του με τον πιο γεμάτο και ζωντανό τρόπο. Ένα παιδί θα ήθελα να παραμείνω έτοιμο να γυρίσει όλο τον κόσμο και έτοιμο να τον κατακτήσει. Θα ήθελα να νιώθω πάντα ελεύθερη από τις συμβάσεις μου, να νιώθω ελεύθερη να επιλέξω και να είμαι σίγουρη για την επιλογή μου, όπου και αν με βγάλει!
Φαντάζομαι πως κάποια μέρα απαλλαγμένη από τις έγνοιες μου θα μπορούσα να ξυπνήσω, να ανοίξω τα μάτια μου, να πάω στο παράθυρο, να το ανοίξω και να κοιτάξω τον ουρανό με ένα αγνό, πραγματικό χαμόγελο ευτυχίας. Ίσως κάποια μέρα, ίσως και ποτέ! Χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι Αλκυόνη, πέρασαν άσκοπα τη ζωή τους χωρίς να αφήσουν κάποιο στίγμα. Χιλιάδες έζησαν ζωές χωρίς απαιτήσεις και χωρίς να τις ζουν αληθινά, κρύβοντας τον πραγματικό τους εαυτό βαθιά μέσα τους, επειδή έτσι τους επέβαλλε ο πολιτισμός τους, η κοινωνία και ο φόβος τους!
Αλκυόνη, είσαι αέρας, όνειρο, πέταγμα, και για μένα το πέταγμα είναι όνειρο, λαχτάρα, αέρας στη ζωή μου! Θέλω να σου μοιάσω Αλκυόνη! Δε θέλω μια μέρα να διαπιστώσω ότι ενώ μπορούσα, τα παράτησα, ενώ πετούσα, έπεσα, ενώ άρχισα να φαίνομαι, κρύφτηκα …..
Στριφογυρνάνε στο μυαλό μου τόσα ερωτηματικά, ξέρω πως πάντα στη ζωή υπάρχουν τα «τι θα γινόταν αν ….». Πάντα! Μα δεν αρκεί να μένεις εκεί, να προχωράς έτσι! Αρκεί απλά να παίρνεις τις προκλήσεις που σου δίνει η ζωή και να μην επαναπαύεσαι ποτέ! Και εκεί είναι η μαγεία και η πρόκληση να ζεις αληθινά αλλά και να βυθίζεσαι στις ανθρώπινες σχέσεις και στους ανθρώπους γενικά. Στο τι κρύβουν, πως εξελίσσονται, τι αποκαλύψεις έχουν να σου κάνουν! Αλήθεια, όπως και η ίδια η ζωή ….
Αλκυόνη, σήμερα λατρεύω την καλή μου διάθεση, λατρεύω όλον τον κόσμο, λατρεύω την υπέροχη ολόδική μου ζωή και δε θα αφήσω κανέναν να μου τη χαλάσει!
Και ύστερα είναι και εκείνες οι περίεργες μέρες και στιγμές που νιώθω πολύ μικρή και άπειρη, απειροελάχιστη! Μυστήριο! Μ’ αρέσει! Είναι σα να μαθαίνω να ξυπνώ ξανά.
Ξέρεις Αλκυόνη γιατί θέλω να πιστεύω ότι μπορώ να σου μοιάσω; Γιατί θέλω πάντα να είμαι ανοιχτή σε ταξίδια, κυρίως αυτά χωρίς προορισμό, χωρίς λόγο και αιτία, σε θάλασσες δύσκολες, ατέρμονες, μυστήριες, που θα με ταξιδεύουν όχι μόνο στα νερά τους αλλά και στην ψυχή τους την ίδια.
Κι αυτή η Άνοιξη …. Καλή μου Αλκυόνη, τη λατρεύω την Άνοιξη! Σαν εποχή και σαν ιδέα. Είναι ένα ξεκίνημα, μια νέα αφετηρία, κάτι καινούριο που αναπροσαρμόζεται, επανατοποθετείται, ξεκινάει πάλι από την αρχή. Το πιστεύω Αλκυόνη, θα ξυπνήσω ένα πρωί και δε θα με νοιάζει τίποτα και θα αρχίσω να ζω όμορφα, απλά, αληθινά!
Λαχταρώ Αλκυόνη μέρη φωτεινά, διαυγή και καθάρια νερά, δυνατούς ανέμους. Λαχταρώ να κατακτήσω αυτά που δίνουν νόημα και ενδιαφέρον σε μένα, που ζωγραφίζουν το χαμόγελο αυθόρμητο στα χείλη μου, που εξάπτουν τη φαντασία και το πάθος μου για τη ζωή. Λαχταρώ να ανακαλύψω αν μέσα μου υπάρχει ένας εαυτός που δε πρόλαβε ακόμα να αναδυθεί.
Αγαπημένη Αλκυόνη, σα και σένα θέλω να ανεβαίνω ολοένα και πιο ψηλά, να αγναντεύω τον ορίζοντα και τα χρώματα που παίρνουν τα ολόλευκα φτερά μου όταν τα χτυπά ο ήλιος! Είναι μερικές φορές σα να βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη σου!
Θέλω ανένταχτα να περνάνε οι στιγμές της ζωής μου. Δε μ’ αρέσει να προβλέπω, γιατί απλά δε νομίζω ότι χρειάζεται να το κάνω!
Και όταν μόνη ταξιδεύω, νύχτα κατάμαυρη, σκοτεινή, ολομόναχη, πάνω από θάλασσες γαλήνιες και μυστήριες μαζί, σκέφτομαι το πέταγμα ….
Το πέταγμά σου Αλκυόνη, το πέταγμά μου, δρόμος μοναχικός, μα θα δω και θα μάθω πολλά, το ξέρω. Επιλέγω τη μοναξιά μου και το κρώξιμό σου που σκίζει τις νύχτες της απόλυτης σιωπής! Αγαπημένος ήχος η κραυγή σου, η κραυγή της ψυχής μου. Συντροφιά μου, τις μοναχικές στιγμές. Θαλασσινά τα όνειρά μου, έρχονται να σε συναντήσουν!
Αλκυόνη, νιώθω πουλί και εγώ κάποιες στιγμές, αερικό, μια έτσι, μια αλλιώς …..
Οι στιγμές μου και αυτές χάνονται, καταστάσεις, γεγονότα, έρχονται, ολοκληρώνονται, φεύγουν. Όλα περνάνε, παίρνουν και αφήνουν κάτι πάνω μας, στις ζωές μας, μας αλλάζουν!
Καλό πέταγμα Αλκυόνη, τα φτερά σου είναι πολύ δυνατά, κλουβί δε σου ταιριάζει! Ναι, σου μοιάζω! Σου μοιάζουμε!!»