ΚΥΚΛΟΙ ΖΩΗΣ

Τον περασμένο Νοέμβριο μετά από μια απλή κίνηση αυτοσχεδιασμού έγραψα το πρώτο άρθρο, άνοιξα έναν μικρό κύκλο ζωής χωρίς προθέσεις, χωρίς να γνωρίζω την τύχη του και την εξέλιξή του. Εκείνο το πρώτο άρθρο τέλειωνε κάπως έτσι … «φορέστε ένα ζεστό πουλοβεράκι πάνω από τις πυτζάμες σας, βγείτε στο μπαλκονάκι σας, πιείτε το καφεδάκι σας και απολαύστε το μαγικό σούρουπο που θυμίζει ακόμα Φθινόπωρο!»
Το μαγικό σούρουπο είναι κάποιες μέρες που θυμίζει τώρα πια Άνοιξη! Και πίνοντας το καφεδάκι μου στο μπαλκόνι αναρωτιέμαι πόσους κύκλους ζωής ανοίγουμε καθημερινά και πόσους άλλους κλείνουμε. Σκέφτομαι πόσο μαγική φαντάζει αυτή η διαδικασία όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει μόνο ένας κύκλος ζωής, αυτός της δική μας ζωής, αλλά πόσοι ατέλειωτοι κύκλοι, ομόκεντροι και παράλληλοι, κύκλοι που στροβιλίζονται και αναπαύονται νωχελικά. Κύκλοι ζωής που πετάγονται από το πουθενά και κυλάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, κύκλοι ζωής που γίνονται περιδέραια στο λαιμό μας!

Κάθε σκέψη που υλοποιείται, κάθε σχέδιο που πραγματοποιείται, κάθε δουλειά που ξεκινάει, κάθε σχέση που δημιουργείται σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου ζωής, μιας διαδικασίας επιλογής που κάναμε, μιας διαδρομής που εμείς επιλέξαμε να ακολουθήσουμε. Όλα αυτά μπορεί να πορεύονται στο χρόνο συνεχιζόμενα και επαναλαμβανόμενα, μπορεί όμως κάπου στο μέσον λίγο πριν ή λίγο μετά κάτι να αισθανθούμε, κάτι να μας οδηγήσει να ξανασκεφτούμε, να αναθεωρήσουμε, να μετρήσουμε πόσο από αυτό που κάνουμε είμαστε εμείς! Τότε οι περισσότεροι δίνουμε μια σπρωξιά ακόμα στον περιστρεφόμενο κύκλο ζωής που στάθηκε μπροστά μας και παρασυρόμαστε σε μια τροχιά – καταφύγιο από τα πραγματικά μας συναισθήματα. Στροβιλιζόμαστε μαζί του ακολουθώντας αυτό που ξέρουμε καλύτερα να κάνουμε, το ευκολότερο, να ακολουθούμε!

Κι όμως ο κύκλος ζωής είναι επιλέξιμος, εμείς τον ξεκινάμε, οπότε είναι και αναθεωρήσιμος, τροποποιήσιμος και ευμετάβλητος και αυτό συνεχίζει να είναι επιλέξιμη κίνηση! Οι κύκλοι ζωής δημιουργούνται τόσο με την επιλογή της έναρξης τους όσο και με την επιλογή του τέλους, να συνυπάρχουν. Τίποτα δεν είναι καταδικασμένο να συνεχίζετε αν εμείς δεν επιλέξουμε τη συνέχειά του. Είναι εκεί που μετράμε τις δυνάμεις μας, τις αντοχές και τις δυνατότητες μας. Είναι εκεί που αναθεωρούμε τα πιστεύω μας και το αίσθημα ευτυχίας στην καρδιά μας! Γιατί εκεί παίζονται όλα!

Όταν το αίσθημα ευτυχίας, πληρότητας και χαράς αρχίζει να φθίνει, ο κύκλος ζωής χάνει το ρυθμό του, αποσυντονίζεται, αργοπορεί και παρακωλύει την κυκλοφορία! Τότε είναι που απεγνωσμένα μερικές φορές αυξάνουμε τεχνητά την ταχύτητά του, το στροβίλισμα, την περιστροφή. Μα αν αυτή η προώθηση δε ξεκινά από την πηγή, από την εσωτερική κινητήρια δύναμη του καθενός τότε, οτιδήποτε εξωτερικό και τεχνητό, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παρατείνει το χρόνο ίδιων ανούσιων συναισθημάτων. Να παρατείνει αυτό που δεν αξίζει σε κανέναν. Να μη ζει ευτυχισμένος!

Δεν είναι το θέμα στο «Ζω δυστυχισμένος». Αυτό είναι τόσο δύσκολο να συμβεί όσο και αν το έχουμε κάνει τόσο εύκολο να υπάρχει λεκτικά! Αλλά η ουσία είναι στο «Δε ζω ευτυχισμένος»! Είναι κάτι που τόσο εύκολα μπορεί να εισχωρήσει στη ζωή μας, που δε το παίρνουμε χαμπάρι, μυρωδιά! Είναι κάτι που αποφεύγουμε υποσυνείδητα τόσο έντονα να σκεφτούμε απασχολώντας τη σκέψη μας με χίλια δύο άλλα πράγματα, αρκεί να βρισκόμαστε μακριά από την απλή συνειδητοποίηση του «Αυτή τη στιγμή δε ζω ευτυχισμένος» Και τότε; Τότε αν πραγματικά το αφήσουμε αυτό να μπει μέσα μας και να το πιστέψουμε ότι είναι ολόδικό μας συναίσθημα, τότε πάμε εκεί που οι κύκλοι ζωής μας περιστρέφονται ομόκεντρα με τη δική μας ζωή. Είναι εκεί που αποφασίζουμε πια σα δημιουργοί να επιλέξουμε και να διορθώσουμε αυτό που χαλάει την αρμονία. Ποιοι κύκλοι πρέπει να κλείσουν και ποιοι να μεταβληθούν, ποιοι κύκλοι ζωής πρέπει να αλλάξουν τροχιά και ποιοι ταχύτητα.

Είμαστε δημιουργοί και είμαστε αυτοί που επιλέγουμε στη ζωή μας! Είμαστε αυτοί που αποφασίζουμε πως θα πορευτούμε έτσι ώστε μέσα μας να μπορούμε να φωνάξουμε «Είμαι ευτυχισμένος όσο περισσότερο εγώ μπορώ». Κάνουμε τις επιλογές που μας κάνουν χαρούμενους, δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να προσπαθήσει, να πειραματιστεί, να δοκιμάσει, γνωρίζοντας πως ανοίγουμε κύκλους ζωής που μετά από λίγο μπορεί να αποφασίσουμε να κλείσουμε! Δεν είναι ντροπή, δεν είναι έκθεση σε μάτια τρίτων, δεν είναι αποτυχία, ούτε και δειλία! Είναι επιλογή! Είναι δημιουργία και είναι απόφαση να εκφράζουμε τον εαυτό μας έτσι όπως εμείς νιώθουμε, ακόμα και αν τα δεδομένα γύρω μας είναι απογοητευτικά. Να δοκιμάζουμε τον εαυτό μας εκεί που θέλουμε και να αποδεχόμαστε ή να απορρίπτουμε καταστάσεις που μας πάνε ή όχι. Είμαστε δημιουργοί της ζωής μας και το μεγαλύτερο χάρισμα που δόθηκε σε όλους μας είναι η δύναμη της επιλογής και της δημιουργίας!

Ας μην αφεθούμε λοιπόν στην τροχιά μια ανούσιας και περιστροφικής κίνησης γύρω από τον κεντρικό κύκλο της δικής μας ζωής αλλά ας επιλέξουμε και ας δημιουργήσουμε κύκλους ζωής που θα ανοίγουμε και θα κλείνουμε ανάλογα με τη διάθεσή μας, το κέφι μας, την τάση αναζήτησης μας και την προτροπή της περιέργειάς μας!

Ας νιώσουμε αυτό που μας χαρίστηκε! Να είμαστε δημιουργοί της ίδιας της ζωής μας!